مقامات جمهوری اسلامی ایران ممنوعیت پیاده‌روی با سگ در اماکن عمومی را به بیش از ۱۸ شهر از جمله ایلام، اصفهان و کرمان گسترش داده‌اند؛ اقدامی که منتقدان آن را نمونه‌ای دیگر از دخالت فزاینده حکومت در زندگی خصوصی شهروندان می‌دانند.
بر اساس تصمیم جدیدی که در تاریخ ۸ ژوئن اعلام شد، نه‌تنها پیاده‌روی با سگ در مکان‌های عمومی ممنوع شده، بلکه جابه‌جایی آن‌ها با خودرو نیز غیرقانونی اعلام شده است.
مسئولان ادعا می‌کنند که این ممنوعیت به دلایل بهداشتی، نظم عمومی و ایمنی ضروری است، اما بسیاری از شهروندان این اقدام را بخشی از سیاستی گسترده‌تر برای تحمیل دستورات سخت‌گیرانه اجتماعی و محدود کردن آزادی‌های فردی می‌دانند.
این فشارها محدود به این مورد نیست. در سال‌های اخیر، مقامات جمهوری اسلامی شدت محدودیت‌ها در زندگی روزمره را به‌ویژه در قبال زنان و جوانان افزایش داده‌اند.
اجرای اجباری قانون حجاب با بهره‌گیری از دوربین‌های نظارتی و مجازات‌های سنگین، پیگرد وکلای حقوق بشر و فعالان مدنی به‌دلیل اعتراضات مسالمت‌آمیز، و همچنین افزایش اعدام‌ها و برخورد با دانشجویان به‌دلیل ابراز نظرات مستقل از جمله مصادیق این روند هستند.
ممنوعیت سگ‌گردانی همچنین از این جهت جنجال‌برانگیز است که سگ‌ها از دیرباز بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی ایرانیان بوده‌اند. هزاران سال است که سگ‌ها در فرهنگ ایران برای محافظت از گله‌ها، نگهبانی از خانه‌ها و کمک در شکار نقش داشته‌اند.
با وجود فشارهای حکومت، که اغلب با توجیهات دینی یا فرهنگی مطرح می‌شود، نگهداری از سگ در سال‌های اخیر، به‌ویژه در میان نسل جوان، رو به افزایش بوده است.
بسیاری از شهروندان سگ‌های خود را در ساعات پایانی شب یا در مناطق خلوت بیرون می‌برند تا از برخورد نیروهای حکومتی در امان بمانند. برخی نیز با جریمه، بازداشت یا توقیف سگ‌هایشان روبه‌رو شده‌اند.
منتقدان می‌گویند این سیاست‌ها ناقض حقوق اولیه شهروندان بوده و زندگی روزمره را بیش از پیش دشوار کرده است. سازمان ملل و گروه‌های حقوق بشری نیز بارها نسبت به روند فزاینده‌ی دخالت دولت ایران در حوزه‌های مختلف هشدار داده‌اند؛ از پوشش اجباری و نظارت دیجیتال گرفته تا محدودیت‌های شدید بر تجمعات، آزادی بیان و فعالیت‌های مدنی.